Mesa Verde National Park

Datum: Zondag 12 juni 2022.

Van: Montrose - Cortez.

Camping: Morfield Campground.

Afstand: 159 Mi. 

Het park van de kleine huisjes onder de richels, een apart park, zeer fotogeniek dus daar zie ik met genoegen naar uit.

Toen we vanmorgen de camping afreden en bij de afvalcontainers aankwamen om ons vuil te dumpen, maakten we onbedoeld nog een mooie zonsopgang mee, soms is het lastig te bepalen waar de zon opkomt als je laat in de middag op de camping aankomt, maar soms heb je gewoon geluk.

Onderweg naar het park hebben we enkele stops gemaakt om te genieten van spectaculaire uitzichten, we rijden door Uncompahgre National Forrest, mooi om te zien.

In dit Forrest zijn er veel uitzichtpunten gemaakt met voldoende ruimte om de camper even te parkeren en het uitzicht te bewonderen.

In het plaatsje Montrose hebben we goed signaal en besluiten er weer eens even contact te zoeken met het thuisfront, tevens de camper weer even volgetankt voor 4,79 per gallon, begint nu echt wel in de papieren te lopen, gelukkig met de planning rekening gehouden met deze hoge prijzen, het lijkt er wel op dat ze lichtelijk aan het dalen zijn.

Eenmaal aangekomen bij het park rijden we eerst naar het bezoekerscentrum voor onze koelkastmagneet en de plattegrond voor de planning.

Voor het bezoekerscentrum is een prachtig eerbetoon aan bergbeklimmers neer gezet.

Als we hierna het park binnen rijden gaan we gelijk behoorlijk klimmen, en wat voor klimmen, er lijkt geen eind aan te komen.

Op een gegeven moment denk je, komt er nog wat, want voor dat je een eerste glimp van de huisjes ziet heb je al 31 km gereden, en dat klimmen en dalen neemt een behoorlijk tijd in beslag, je kunt gewoon niet zo snel rijden, trouwens dat wil je ook niet.

We zijn eerst naar het Sun Point gereden, daar vandaan kun je aan de overkant van de Canyon de huisjes zien, met onze telelens zijn ze goed te zien.

Enkele huisjes aan onze kant zijn overkapt om ze zo voor de elementen van de natuur te beschermen, je kunt er helemaal omheen lopen en zo een goed beeld krijgen.

Eenmaal terug bij de camper, staat er een andere camper achter ons geparkeerd waar de hond achter het stuur is gaan zitten, grappig om te zien.

Er zijn op dat gedeelte van het park verschillende punten waar je allerlei grote en kleine groepen huisjes kunt zien, wel altijd aan de andere kant van de Canyon.

Hierna wilde we naar de twee mooiste en grootste groepen namelijk Cliff Palace en Balcony House, alleen toen we daar aan kwamen was de toegangsweg afgesloten.

Ze hebben de weg daarheen opnieuw geasfalteerd en is nog gesloten, dat is een domper.

Dan maar naar het Spruce Tree house, deze is wel gesloten voor publiek vanaf 2015 maar je kunt er best nog wel dichtbij komen.

En in het nabij gelegen museum kun je mooi de geschiedenis bekijken maar om een lang verhaal kort te maken, De Spruce mag je alleen nog maar op een grotere afstand zien, en het museum was vanwege het bekende personeel tekort gesloten.

Dan blijft er nog maar één plaats over waar je heel dichtbij de huisjes mag komen en dat is Longhouse, alleen dat ligt aan de andere kant van het park en er is een waarschuwing voor campers langer dan 25ft of meer dan 3600Kg,

Onze camper is 25ft dus zou nog net kunnen, we dachten dat de bochten het probleem van de lengte van de camper maar uiteindelijk bleek het de steilheid van sommige stukken te zijn.

Ik had soms het idee dat we gingen opstijgen, zo stijl was de weg soms, maar uiteindelijk zijn we er dan toch gekomen.

Bij de controlepost boven informatie gevraagd en die vertelde ons dat we nog een half uur hadden voor de ruimte en het pad naar het huisje dicht zou gaan.

We hebben nog nooit een trail zo snel gelopen als deze, met het zweet op de rug kwamen we aan bij het huisje en konden we, mede omdat de Ranger begripvol was, toch nog in alle rust dit huisje te bewonderen, en wat is dan mooi zo dicht bij de historie te zijn.

Je kon via een houten trap naar boven om de hogere gelegen kamers te zien, echt een aanrader.

Hierna moesten we natuurlijk ook weer terug via dit steile pad om daarna weer terug te rijden via die steile weg, alleen nu naar beneden.

Ik heb ervoor gekozen om zo langzaam mogelijk terug te rijden, telkens even aan de kant om achteropkomend verkeer voor te laten, op deze manier was het goed te doen, maar deze weg nooit weer.

Vervolgens moet je weer die 31 km dalen om het park uit te komen, dus je maakt hier wel de nodige kilometers en het verbruik is ook duizeling wekkend, die zuipschuit.

Gelukkig zit onze camping net voor de uitgang en nadat we ons ingecheckt hebben krijgen we door dat de douchegelegenheid bij de incheckbalie is en niet op de camping.

Om die reden besluiten we eerst lekker te gaan douchen en dan de camping op te zoeken.

Hierna de campingplaats opgezocht, eerst even aan het begin van de camping ons water bijvullen, jammer voor hun had ik het bord niet helemaal goed gelezen en heb ik de campertank helemaal volgegooid met drinkwater, sorry zullen we maar zeggen.

Lekker gegeten en dan lekker voor de camper de dag afsluiten, moe van het rijden maar met een voldaan gevoel, nog wel even op internet opgezocht waarom die Cliff en Balcony waren gesloten maar op de website wordt daar met geen woord over gerept.

Dit is toch wel een raar verschijnsel wat we nu al een beetje te vaak zijn tegengekomen.

Morgen gaan we naar Arches, we hebben een mooie plaats op Devils garden Campground.

Camping: Morfield Campground

Adres: Mile Marker 4 U.S. 160, Mesa Verde National Park, CO 81330, Verenigde Staten

Voorzieningen: Water, Stroom en Douche's

Plaats: 56

Kernmerken: ruime plaatsen, wel dicht op elkaar, rustig.